امام رئوف

بچه بودم که عکسی رو

روی دیوارمون دیدم

نمیدونستم که کی بود

ولی اونو خوب بوسیدم

یه کم بزرگتر که شدم

فهمیدم اون امام رضاست

با خوشحالی خندیدم و

گفتم آقام چه باصفاست

آقا یه لطفی کردی و

من اومدم به مشهدت

من اومدم تا که کنم

درد دلی با گنبدت

آمدم از بهر دیدارت رضا

تاسپارم دل به گفتارت رضا

من که جز تو یار وغمخواری ندارم ای رضا

من که جز تو مونس ویاری ندارم ای رضا

ای رضا جان ضامن آهو شدی

ضامن این زائران هم میشوی

منم آن زائر دلبسته به تو

منم آن کبوتر خسته ی تو

تو که با کفتراتم مهربونی

تو که درد دل ما رو میدونی

چی میشه اگه به من نگاه کنی

منو با لطف خودت دعا کنی

نامه ای با خط بشکسته آوردم براتون

نامه ی خواهری دلخسته آورد م براتون

که میگه سلام داداش الهی من فدات بشم

تا که من قربون این محبت وصفات بشم

شعر از شاعر نوجوان محمدامین عبدالحی-کلاس اول دبیرستان-استان مقدس قم